Kitap, otizm, dostluk, dayanışma, aile ve komşuluk bağları gibi konuları işliyor. Otizme farkındalık oluşturan ve kalbe dokunan bir hikâye. Bir kedi olan Pepe’den dinlediğimiz hikâye yalın, kısa ve anlaşılır cümlelerden oluşuyor. Dinamik ve mizahi bir üslubu olan Pepe’nin diğer hayvanlar ve insanlar hakkındaki gözlemlerini bir kedinin gözünden aktarması anlatıya eğlenceli bir ton kazandırıyor. Örneğin, aile üyelerini fiziksel olarak tarif ederken “saç” yerine “tüy” kelimesini kullanması, çocuklardan bahsederken zaman zaman “yavru” ifadesini tercih etmesi ve insanların onu anlamadığından yakınırken “kedice bilmiyor” demesi anlatının bu yönü hakkında fikir verebilir. Macera, hayal gücü, mizah ve arkadaşlık gibi çocukların kendileriyle özleştirebileceği konuları bir araya getiriyor.